Welkom op de pagina van de NKD Werkgroep Kritische eters ARFID.
Je vind hier relevantie informatie over de diëtistische behandeling van kinderen met eetproblemen.
Definities:
ARFID: De vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder, ARFID) is een voedings- of eetstoornis waarbij te weinig (restrictief) en/of te selectief (vermijdend) wordt gegeten, hetgeen ingrijpende gevolgen heeft voor de lichamelijke en/of psychosociale gezondheid.
Klik hier voor een filmpje met uitleg wat ARFID is
Kritische eters: Geschat wordt dat 25-45% van de jonge kinderen eetproblemen heeft waarbij neofobie en selectief eten past bij een normale peuterpubertijd die geen gevolgen heeft voor de lichamelijke of psychosociale gezondheid van een kind.
Pediatric feeding disorder (PFD): Bij PFD is er sprake van een verminderde niet leeftijdsadequate orale voedingsinname die wordt geassocieerd met medische problematiek, tekorten aan voedingstoffen, onvoldoende voedingsvaardigheden en/of onvoldoende psychosociaal functioneren.
Klik hier voor de folder: ARFID Kind bij de dokter >>
Belangrijke boodschappen:
Voedingsdeficiënties, achterblijvende groei en afhankelijkheid van supplementen zijn classificatiecriteria van ARFID. Taken van de diëtist zoals het volgen van de groei, afnemen van een voedingsanamnese en het vaststellen van (een risico op) tekorten zijn daarom belangrijk bij de diagnostiek van ARFID.
Ongeacht of een arts of jeugdverpleegkundige bekend is met ARFID, zal hij/zij een kind met een onvolwaardig eetpatroon/eetproblemen volgens de richtlijn doorverwijzen naar een diëtist voor beoordeling en advies. Daardoor is de diëtist meestal een van de eerste zorgverleners die het kind ziet met de eetproblematiek. Hierom is het van belang dat de diëtist kennis heeft (geschoold is) op het gebied van ARFID en indien dit niet zo is, laagdrempelig doorverwijst naar een gespecialiseerde collega.
De oorzaak van de eetproblemen (bij ARFID) is divers, denk aan het vermijden van voeding of voedingsgroepen door gebrek aan interesse in voeding, sensorische informatieverwerkingsproblemen (structuur, kleur, geur of consistentie van voeding) en/of angst om te eten vanwege de negatieve associatie met eten zoals verslikken, stikken, braken of ziek worden van voedsel. Daarom is het van belang dat ARFID wordt behandeld in een multidisciplinaire setting waarbij andere disciplines, waaronder (klinische) psychologie, (pre-verbale) logopedie en andere zorgverleners een rol spelen. Met voor de diëitst de belangrijke rol om praktische adviezen te formulieren ten aanzien van een volwaardig eetpatroon. Rekening houdend met de oorzaak van de problematiek en de groei van het kind.
Adviezen van goedbedoelende familie/vrienden, blogs, kinderdagverblijven, voedingsdeskundigen, buren, gezondheidsprofessionals en zorgverleners die niet goed op de hoogte zijn van de eetstoornis ARFID kunnen angsten en in standhoudende cognities versterken. Hierdoor kan een eetpatroon verder verslechteren. Het is goed hierop alert te zijn en indien mogelijk in gesprek te gaan met degene die de goedbedoelde (maar niet helpende) adviezen gegeven heeft.
Bij minder complexe eetproblemen (kritische eters) heeft de diëtist de taak om uitleg te geven over gezonde voeding, ontwikkeling, groei en kan geruststellen een belangrijk doel zijn. De diëtist beoordeelt zelf wat binnen haar behandeling hoort en wanneer (ook bij deze minder complexe problematiek) samenwerken met andere disciplines wenselijk is.